Święte krowy parkingowe

Przez Kuwetka, 9 stycznia 2017

W prawie codziennej drodze do szkoły i przedszkola z moimi córkami obserwuję głupotę ludzką, która przez swoje zaawansowanie niedługo osiągnie status sztuki. Parkowanie samochodów na chodnikach w taki sposób, że dzieci muszą chodzić środkiem ulicy powoduje, że w mojej kieszeni otwiera się nóż (dokładnie scyzoryk, ale też się liczy). Oczywiście są to uliczki osiedlowe i ruch na nich nie jest za duży, to jednak nie stanowi dla mnie żadnego usprawiedliwienia. Zwłaszcza, że często się zdarzają kierowcy – rajdowcy, którzy spóźnieni do pracy urządzają sobie na nich odcinki specjalne, wyciągając ze swoich rzęchów ile fabryka dała. Żaden z tych bezmózgów* nawet przez chwilę nie pomyśli, że przeciętny uczeń szkoły podstawowej wychodząc zza zaparkowanego w poprzek chodnika auta jest praktycznie niewidoczny do momentu kiedy znajdzie się na ulicy. Nawet jeżeli kierowca nie należy do grupy sfrustrowanych debili, którzy myślą że na 20 metrach nadrobią stracony czas katując do granic możliwości swojego 20 letniego Fiata Uno, to i tak nie ma szans zobaczyć wychodzącego na ulicę dziecka.

Podczas tych (prawie) codziennych spacerów staram się córkom zaszczepić przyzwyczajenie do poruszania się w sposób bezpieczny. Nigdy nie przechodzę na czerwonym świetle, w niedozwolonym miejscu, chodzę po chodniku, rozglądam się w lewo, w prawo i jeszcze raz w lewo… wszystko po to żeby były bezpieczniejsze jak zaczną chodzić do szkoły same. Potwornie mnie irytuje, gdy muszę tłumaczyć moim córkom, dlaczego (przez jakiegoś kretyna) lepiej będzie, jeżeli obejdą chodnikami problematyczne miejsce nadkładając jednocześnie sporo drogi, żeby tylko nie iść środkiem ulicy.

Kiedy zwróciłem się z delikatną (naprawdę delikatną) prośbą do pani (celowo piszę z małej litery) która zaparkowała w poprzek chodnika, żeby nie parkowała w ten sposób, ponieważ dzieci.., szkoła.., niebezpieczeństwo.. Usłyszałem, że jestem głupi i żebym się odwalił. Ona musi tu stanąć, bo przyjechała po kogoś. Jak trzeba być nieczułym żeby mieć w dupie to, że przez nią dzieci ryzykują idąc środkiem ulicy. Swoją drogą gdyby faktycznie przyjechała po kogoś, kto tego wymagał, to mogła zaparkować pod klatką, gdzie miejsca było dosyć.

Wspomniana pani (zdj. powyżej) spowodowała jednak, że przestałem zwracać uwagę, tłumaczyć, perswadować.. i zacząłem dzwonić na Straż Miejską – niech się na coś przydadzą. Numer wpisałem na stałe do swojego telefonu i dzwonie za każdym razem, kiedy jest to konieczne, czyli prawie codziennie. Może to trafi do tych ludzi.

Pewnie są osoby, które stwierdzą, że się czepiam, że jestem wredną łajzą, może nawet donosicielem.. ale mam to głęboko w dupie, ponieważ są sytuacje, na które nie można się godzić, zwłaszcza kiedy chodzi o bezpieczeństwo własnych dzieci.

 

• – Człowiek pozbawiony fundamentalnej zdolności do rozumnego postrzegania otaczającego świata, często bez ambicji ze względu na brak wewnętrznej chęci rozwoju intelektualnego, człowiek prosty do granic, podejmujący świadomie nieprzemyślane i przez to błędne decyzje.